Φταίει ο Αθανασιάδης, αλλά η ΑΕΚ δεν πρέπει να μείνει (μόνο) εκεί

Το πιο εύκολο πράγμα σε βραδιές σαν την αποψινή για την ΑΕΚ είναι να τα βάλεις με τον προφανή στόχο.

Να σηκώσεις το δάχτυλο και να δείξεις τον Γιώργο Αθανασιάδη ως τον απόλυτο και μοναδικό φταίχτη.

Και ναι, όσο άσχημη κι αν είναι η «ανθρωποφαγία», ειδικά όταν μιλάμε για μπάλα, το σφάλμα του Έλληνα γκολκίπερ έκρινε το ματς.

Στοίχισε σε μεγάλο βαθμό τη νίκη στην «Ένωση». Ήρθε να προστεθεί και σε άλλα δικά του (με αποκορύφωμα τις γκέλες του Άμστερνταμ).

Επιβεβαίωσε -αν θέλει κανείς να το πάει ακόμα παραπέρα- ότι οι «κιτρινόμαυροι» χρειάζονται αναβάθμιση στη θέση του τερματοφύλακα και κάποιον αντίστοιχης συνεισφοράς έστω με αυτούς των ανταγωνιστών της.

Κακά τα ψέματα όμως: Η λογική των εξιλαστήριων θυμάτων δεν βοήθησε ποτέ κανέναν μακροπρόθεσμα. Περισσότερο κρύβει προβλήματα (τα υπόλοιπα πλην του εμφανούς), παρά τα λύνει.

Και για να ξεφύγει από τη δύσκολη θέση που η ίδια έχει φέρει τον εαυτό της, η ΑΕΚ δεν πρέπει να βάλει άλλα ζητήματα κάτω από το χαλάκι.

Πριν φτάσει στο σημείο ο Αθανασιάδης να την «κρεμάσει» (η αλήθεια είναι ότι) η ομάδα του Αλμέιδα εμφάνισε τις ίδιες παθογένειες που κόστισαν αντίστοιχες γκέλες φέτος:

Πάλι δεν εκμεταλλεύτηκε το γρήγορο προβάδισμα. Πάλι «έκατσε» στο υπέρ της σκορ. Πάλι έδωσε θάρρος στον αντίπαλο (παρόλο που έμοιαζε ακίνδυνος). Και το κυριότερο:

Πάλι αντιμετώπισε με ελαφρότητα τις ευκαιρίες που της δόθηκαν. Έδειξε επιπολαιότητα σε τελικές πάσες ή εκτελέσεις. Απέτυχε να «σκοτώσει» ένα ακόμα δικό της παιχνίδι.

Πόσο δύσκολο θα ήταν να έχει τιμωρηθεί για την ανασφάλεια που έδειξε (και μάλιστα απέναντι σε 10 παίκτες) λίγα δευτερόλεπτα νωρίτερα από την γκέλα του Αθανασιάδη; Τότε που το σουτ του Τομάς σταμάτησε στο δοκάρι;

Πλήρωσε λοιπόν αυτή τη συμπεριφορά πριν τρεις μέρες με τον Παναιτωλικό. Το πλήρωσε με την Κηφισιά. Είχε πλησιάσει κοντά στο να την πληρώσει ακόμα και στις νίκες με Βόλο, Ατρόμητο, Αστέρα και ΠΑΣ.

Μυαλό δεν έβαλε όμως. Και τώρα που της κόστισε οδυνηρές απώλειες βαθμών (απέναντι σε αντιπάλους που δύσκολα θα κάνουν αντίστοιχες ζημιές στους ανταγωνιστές της) έχει έρθει η ώρα να το αντιμετωπίσει.

Είναι ψυχολογικό; Είναι θέμα νοοτροπίας; Είναι θέμα χαλάρωσης (άρα και νοοτροπίας); Είναι τακτικό; Ό,τι κι αν είναι, δεν το λες συγκυριακό. Μετά από τόσες επιβεβαιώσεις αποτελεί ζήτημα υπαρκτό.

Τώρα λοιπόν που τελείωσε η Ευρώπη (η οποία σίγουρα έπαιξε ρόλο στο να παρουσιάζεται απόσπαση προσοχής σε ελληνικά ματς) ο Ματίας Αλμέιδα έχει μπροστά του μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις από τότε που ήρθε στην ΑΕΚ:

Να καθαρίσει το μυαλό της ομάδας του στο διάστημα της διακοπής. Να της επαναφέρει την αυτοπεποίθηση και τη νοοτροπία νικητή που ο ίδιος της είχε προσδώσει.

Να πάρει γενναίες ή δυσάρεστες αποφάσεις σε πρόσωπα ή θέσεις του ρόστερ (όπως του τερματοφύλακα που προαναφέρθηκε), ώστε να υπάρξει η απαραίτητη ενίσχυση.

Χρόνος και περιθώρια σίγουρα υπάρχουν: Η διαφορά από την κορυφή είναι μόλις τρεις πόντοι (πολύ λιγότεροι από το αντίστοιχο διάστημα πέρυσι). Είναι διαθέσιμες 40 μέρες για να χτενιστεί η μεταγραφική αγορά. Η διακοπή προσφέρεται για να γίνει η απαραίτητη δουλειά.

Και ο Αλμέιδα έχει αποδείξει ήδη μια φορά τι αντεπίθεση μπορεί να κάνει (εφόσον κοιτάξει κατάματα τα προβλήματά της) η δική του ΑΕΚ…

Υ.Γ. Σε παιχνίδι που είσαι η ΑΕΚ, έχεις αντίπαλο τον Πανσερραϊκό και ισοφαρίζεσαι αν και παίζεις με παίκτη παραπάνω από το 66’, μοιάζει δικαιολογία να επικαλεστείς τη διαιτησία.

Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι πρέπει να μένει στο γήπεδο (και έπειτα να σκοράρει δυο γκολ) παίκτης που νωρίτερα έχει σουτάρει το κεφάλι αντιπάλου του.